Buru osasuna gure munduan egoteko modua baldintzatzen du.
Buru osasuna zaintza, arreta eta baliabideak eskatzen ditu.
Askotan buru osasuna nahita okertzen dugu. Badirudi pertsonak aukeratzen duela deprimituta egotea, antsietatea izatea, mendekotasuna…
Orain gure diskurtsoa inklusiboa da, baina badugu denbora geure burua zaintzeko, zaintzeko? Beste pertsona batzuekiko topaketa lantzeko? Baliabide ekonomikoak eskaintzen ditugu?
Buru osasuna ari garenean, zerbait pertsonal eta sozialaz ari gara.
Pertsona bat isolatzea, giltzapetzea, baztertzea edo erdian jartzea tartean interpelatzen zaigu. Erraza da esamolde horrekin “Erotuta dago” interpelazioa alde batera uztea; izan ere, hor soziala dena indibidualera mugatzen da, bere arazoa da eta ni kanpoan geratzen naiz.
Urte hauetan guztietan substantziekin zailtasunak dituzten pertsonekin lan egin dut, mendekotasunagatik edo gehiegikeriagatik, eta ikusi ahal izan dut mendekotasunak beren eskubideak murrizten zituela, ez bakarrik gizarte-eskakizunak betetzeko zailtasunagatik, baita etxebizitza bat eskuratzeko baztertuta geratzen delako ere.
Substantzia desberdinekiko mendekotasuna duen pertsonak gutxitu egiten du bere bizitza antolatzeko gaitasuna.
Orientazio filosofiko berriek mendekotasuna duen pertsona hartzeaz hitz egiten dute, baina ez dira behar adina baliabide ekonomiko eta giza baliabide esleitzen arreta egokia emateko.
Profesional gisa, argi daukat pertsona substantzien eraginpean dagoenean ez dela negoziatzeko unea. Beste espazio batzuk bilatu behar dira, laguntzeko beste une batzuk.
Bizikidetza zaildu egiten da.
Eta egoera kronikoa denean?
Denbora batez laguntzeko prest gaude, baina egoera hori enkistatzen denean, mendekotasuna portaeraren jabe egiten denean…
Hor dago erronka: pertsona bakoitzak bere eskubideez gozatzeko eta bere betebeharrak bere gaitasunen arabera onartzeko metodoak asmatzen jarraitzea. Eskubideak eraginkorrak izan daitezen beharrezkoak diren baliabideak esleitzea gogorarazi behar diegu agintariei, eta ez soilik asmoen teoria edo adierazpena.
Laguntza behar izateak ez du giza eskubideen subjektu gisa dudan gaitasuna murrizten.
Josefina Fernández Iglesias
Psikologoa Bizitegin